VERDI

Agnieszka i Edi

No i mam dwa leniuchy (w tym jednego rekonwalescenta) na dawno, dawno temu mojej kanapie.

Ale chłopaki są bardzo kulturalni,przecież jeszcze dużo miejsca na dywaniku zostawili

Agnieszka i Ediś.

Pasiasta Alicja

Piątkowy spacerek zapowiadał się przyjemnie. Ranek słoneczny, cieplutko, duuużo śniegu…
- Pasio, fuj!!! Co za paskudztwo znowu dorwałeś?
- Jaaaa? – zdumienie Pasia było bezgraniczne – nic! przecież to tylko skórka od banana.
- Ferdek, feeee!!! A ty co tym tam porwałeś do pyska?
- A co, gorszy jestem od Pasia? Też mam skórkę od banana.
- No nie – zaczęłam się pieklić - na tej łące to jakieś stado małp grasowało, czy co? Chłopaki, natychmiast mi to wypluwać! Obaj! Juuuuż!!!!
- A niech ci będzie – oba chłopaki zdegustowane zrezygnowały z konsumpcji .
- Jesteś niesprawiedliwa i my się tak nie bawimy – Ferdek był bardzo urażony - Nic nie można przy tobie przekąsić. Bez przerwy fe i fuj. Nieznośna jesteś. Ale mamy dla ciebie propozycję nie do odrzucenia. Przemyśleliśmy sprawę z Pasiem.
- No? – popatrzyłam podejrzliwie na kundle.
- Umawiamy się tak – zaczął Pasio – jak zobaczysz coś pysznego na ziemi pierwsza i zaklepiesz sobie… - Możesz wołać fe albo fuj – jak ci pasuje, nam to obojętne – dołączył się Ferdek - to jest twoje, my nie ruszymy.
- Pójdziemy ci na rękę i jak się spóźnisz i będziemy mieć smakołyk już w pysku, to ostatecznie też możemy wypluć. Niech ci idzie na zdrowie – Pasio zawachlował ogonem bardzo z siebie zadowolony. – Ale jak przekąska będzie w połowie w pysku, a w połowie prawie w żołądku, to nie wypluwamy! Wybij to sobie z głowy!! No i uważamy, że taki układ jest uczciwy. Może nawet korzystniejszy dla ciebie, bo wychodzi na to, że dwa smakołyki są twoje, a jeden nasz.
- Jak, moje?
- No bo, jak tak się o nie tak awanturujesz, to pewnie sama masz ochotę? – Ferdek przyjrzał mi się z zainteresowaniem.
Westchnęłam ciężko – chłopaki, na was nie ma mocnych, przecież to nie żadne smakołyki, tylko paskudztwa.
- Nie znasz się Pasiasta na psim jadłospisie – psy popatrzyły na mnie z politowaniem.

Kilkanaście godzin później, godzina druga nad ranem:
Nagle poczułam, że jakieś wielkie cielsko zwala się na mnie.
- Pasiastaaaaa, auć, auć, brzuszek mnie boli, pomasuj!! - Pasio leżał prawie na mojej głowie brzuchem do góry.
- Buuuuu, boli, boli!!! – pasiowe jęki były coraz bardziej rozdzierające.
Zaspana i nieprzytomna obmacałam brzuch Pasia – raczej nic ci nie będzie, ale to chyba jakiś łąkowy przysmaczek daje znać o sobie? – nie mogłam sobie darować drobnej złośliwości.
- Okropnie małostkowa jesteś – oburzył się Ferdek dzielnie towarzyszący Pasiowi w cierpieniu.
- Oj nie mooogę, kuuuuupę muuuuuszę!!!! – jęczał dalej Pasio.
Chcąc nie chcąc, zwlokłam się z łóżka. Psy pognały jak szalone na dół. Pasio w silnej potrzebie, a Ferduś do towarzystwa. Ja powlokłam się za nimi, doceniając w tym momencie zalety ogródka.
Wróciliśmy do sypialni. Psy natychmiast zwinęły się w kłębuszki, westchnęły i zapadły w sen.
- Chyba muszę jutro poważnie porozmawiać o… myśl mi się urwała i też zapadłam w błogi sen….

Gośka&Bella

Oj, Alu.... Nie masz szans w tej grze o smaczki - sama przeciwko dwóm tak mocnym zawodnikom. My z Belką mamy podobny układ, choć taki raczej niepisany. Ale Belka jest jedna i nie tak wysprycona. Więc wszystko co w pysiu, na komende FE zaraz wraca na ziemię. A ja nawet przy jednej Belce mam w związku z tym oczy dookoła głowy. Ale Ty jedna przeciw dwom?

Agnieszka i Edi

Edzio z Lamią też się zapisują do tego,, klubu'',przy czym Edulek to sobie nic,a nic nie robi z mojego ,,fe'',,,fuj'',a wręcz przeciwnie szybciej konsumuje,żeby mu nie zabrać

.
Pozdrowionka od starego kumpla dla chłopaków

Agnieszka i Edzio.

Pasiasta Alicja · Wysłany: Sob 0:44, 02 Mar 2013 Temat postu:

Ferdek przyglądał się, jak próbuję wyszczotkować Pasia, tzn. obserwował naszą gonitwę dookoła pokoju. Ja ze szczotą w ręku i zdyszana, a Pasiek bardzo z siebie zadowolony i bynajmniej nie zdyszany.
- Pasiek dlaczego nie lubisz się czesać?
-Bo nie! Nie cierpię szczotek, grzebieni, nożyczek. Ostatecznie mogę się kąpać w wannie. I to by było na tyle z zabiegów pielęgnacyjnych.
Ferdek ze smutkiem spojrzał na swoje futro. – U mnie to nie ma za bardzo czego czesać.
- Jak to nie? Oburzyłam się. - Ferduś, popatrz jakie masz piękne pióra na ogonie. No i pod brzuszkiem masz takie długie kudełki…
Pasio parsknął śmiechem. – To, co on ma po brzuchem, to nie wiem, jak nazwać. Chyba stare futro pogryzione przez mole…
- Pasiasta, on mi chyba dokuuucza. – Ferduś spojrzał na mnie niepewnie.
- Futerko masz bardzo piękne i ładny włos. Dobrze się ciebie czesze, a Pasio wygląda przy tobie, jak rozwalona kopa siana. – usiadłam zmęczona na kanapie.
Ferduś dumny z siebie rozłożył się obok, nie zostawiając dla Pasia ani odrobiny miejsca. Oparł łepek na moich kolanach i zamyślił się. – Domku dla mnie jak nie ma tak nie ma. Chyba już na zawsze zostanę sam… - tu Ferdek westchnął ciężko i boleśnie.
- Eeee Ferduś, ty nie bierz ludzi na litość. Przecież gdzieś tam jest twój domek, który cię weźmie z miłości a nie z litości. – zastanowiłam się - i musi to być miłość mądra.
- To znaczy jaka?
- Ano taka, żeby twoi ludzie nie litowali się nas biednym pieseczkiem, który miał ciężkie życie i trzeba go karmić bez umiaru, rozpieszczać bez umiaru i pozwalać na wszystko bez umiaru.
- Mi by się podobało – Pasio aż jęknął z rozkoszy.
- Tak? Podobałoby ci się być wielką rozbisurmanioną kulą tłuszczu?
- Pewnie, że tak.
- No chyba tylko do czasu, jak zacząłbyś chorować.
Ferduś słuchał z przejęciem. – A ty Pasia kochasz?
- Zwłaszcza wtedy, jak zjem kupę na spacerze, a potem zwymiotuję ją na dywan? – Pasio patrzył na mnie z napięciem.
- No kocham cię potworze, kocham.
- I to jest jaka miłość? – oba psy były bardzo zaintrygowane.
- To się chyba nazywa trudna miłość. Nie?

Emilkowa · Wysłany: Nie 19:05, 03 Mar 2013 Temat postu:

a może jakieś zdjęcia kawalera Wink

? bo jak ona ma domek znaleźć , jak Alicjo chowasz go tylko dla siebie Smile

Pasiasta Alicja · Wysłany: Czw 0:21, 07 Mar 2013 Temat postu:

Emilkowa · Wysłany: Czw 13:25, 07 Mar 2013 Temat postu:

Cudaśny jest !!! Aż dziwne, że nikt się nim nie chcę zainteresować Sad

Ogonek pierwsza klasa!

Agunda · Wysłany: Czw 13:51, 07 Mar 2013 Temat postu:

Farduś a powiedz jak tam Twoja waga chłopaku

Pasiasta Alicja · Wysłany: Czw 17:10, 07 Mar 2013 Temat postu:

A waga "stabilna" w okolicach 23,00 kg i ani drgnie Wink

. Ale wyglądam nieźle - mam taaakie wcięcie w talii, że niejedna panna mogłaby mi pozazdrościć Mr. Green

Agnieszka i Edi · Wysłany: Czw 17:43, 07 Mar 2013 Temat postu:

Edusia jak wygolili do tego usg to też takie wcięcie dostał,że ho ho

Pozdrowionka od Edzia dla chłopaków

Dorota Jenisiowa · Wysłany: Czw 21:31, 07 Mar 2013 Temat postu:

Pasiasta Alicja · Wysłany: Czw 21:55, 07 Mar 2013 Temat postu:

Bo Ferduś to Golden Miniaturowy Podręczny (albo Kieszonkowy Mr. Green

, jak kto woli).

Bez problemu biorę go na ręce. Prawdopodobnie (ale to jest tylko przypuszczenie) dolegliwości trzustkowe Ferdka w wieku szczenięcym spowodowały, że nie urósł do pełnych gabarytów.

W tej chwili Ferdek dalej zażywa Kreon 25000 dwa razy dziennie po 2 tabletki. W badaniu trzustki w Idexxie (cały profil trzustkowy i elastaza) nie stwierdzono odchyleń. Natomiast stopień strawności (czyli mówiąc po ludzku - ile Ferdek strawi a ile pokarmu zgnije) jest dość niski. Ale powolutku pnie się w górę. Badanie było przeprowadzane do tej pory trzykrotnie i ostatni wynik jest już trochę lepszy. Waga przestała spadać, a to jest najważniejsze. Poza suchą karmą Ferdek nie dostaje nic innego do jedzenia, ponieważ nie najlepiej te dokładki toleruje.

Muszę też Ferdusia pochwalić. Psy z pseudohodowli mają skłonność do lęku separacyjnego. Ferdek jako superpieszczoch i przylepka, zapatrzony w człowieka do granic jest w mojej ocenie w grupie "wysokiego ryzyka". Zostawiałam go nieraz w domu samego, ale nie były to wyjścia długie, tylko kontrolne sprawdzanie, co się będzie działo. Ferduś był sam, a my z Pasiem krążyliśmy na tyle blisko, żeby słyszeć ewentualne krzyki i płacze. Zawsze był spokój.

Dzisiaj Ferdek musiał zostać w domu na dłużej "naprawdę". Pasio zachorował i wizyta u weta była dość długa. Nie było nas bite dwie godziny. Jak wychodziliśmy była cisza. Krótkie "zostań" wystarczyło, żeby Ferdek zrezygnował z pchania się do drzwi za nami. A jak wracaliśmy w okolicy była idealna cisza. Przywitał nas bardzo zadowolony i spokojny pies.
Na wszelki wypadek w domu było włączone światło i telewizor.

Aśka i Fibi · Wysłany: Czw 21:59, 07 Mar 2013 Temat postu:

A Pasiowi nic poważnego mam nadzieję?

Pasiasta Alicja · Wysłany: Czw 22:04, 07 Mar 2013 Temat postu: