SARI

Jolanta

Sarinka niestety tak reaguje na nowych ludzi. Czasem oswaja się już przy drugim spotkaniu.
Tak było np. z Tatianą i Marcinem, z Renatką, z Aurelem. Czyli niezależnie od płci.
Czasem tych spotkań musi być więcej. Wszystko zależy od tego jak ludzie zachowują się.
Jeżeli człowiek wchodzi, siada i spokojnie mówi, to Sarinka szybko uspokaja się.
Natomiast jeżeli człowiek chodzi lub gestykuluje albo mówi głośno, Sari potrzebuje kilku spotkań.
Najtrudniej jest z dziećmi, które są z natury ruchliwe i chałaśliwe. Jeżeli dziecko, z którym Sari już oswoiła się,
zacznie podskakiwać, biegać tupiąc, machać rekoma, to musimy oswajanie zaczynać od nowa.
Sarinka wczoraj i tak była bardzo dzielna. Przyjechali nowi ludzie z dwójką dzieci, a Sarinka nie dość,
że nie uciekła do sypialni, to nawet po dłuźszej chwili przyjęła od nich smaczki.
Pracujemy z Sarinką cały czas tak samo, jak to opisywałam na początku wątku i daje to efekty.
Sari jest z nami jedenasty miesiąc, a to jest praca na lata.
Od końca stycznia Sarinka funkcjonuje już bez środków uspokajających/przeciwdepresyjnych
i wg naszej oceny całkiem dobrze sobie radzi, jak na jej aktualne możliwości.
Bardzo chciałabym, żeby ktoś fachowo ocenił Sarinkę, ale ktoś taki musiałby spędzić z u nas trochę czasu,
bo zachowanie Sari zmienia w zależności od czasu i miejsca. Czyli ocena w czasie wizyt gdzieś, u kogoś
niewiele da, bo Sarinka będzie ciągle reagować strachem.
Może któryś z trenerów wybiera się na parę dni do Krakowa i zechce pomieszkać z nami i przy okazji pomóc Sarince?
Serdecznie zapraszamy.

Warna.

Nie wiem, jak to jest z trenerami psów, ale powiem, jak to jest z nauczycielami. Hospitacje wyglądają tak, że wchodzę na zajęcia na 15 minut i generalnie już wszystko wiem. Dla wprawnego oka więcej nie trzeba. Niektórzy nie mogą uwierzyć, a jednak. Wystarczy zapytać dobrego metodyka. Wszystko widać, jak na dłoni i nie ma żadnego znaczenia, czy hospitacja jest zapowiedziana, czy nie. Mam nadzieję, że dobry behawiorysta też dość szybki potrafi powiedzieć, co i jak, Co nie oznacza, że od razu ma receptę na wszystko. Smile

Warna.

Jolu, a jakbyś się zgłosiła do p. Andrzeja Kłosińskiego? Przecież on mieszka w Krakowie, a chyba lepszego specjalisty nie ma.
[link widoczny dla zalogowanych]

Jolanta

Od wczoraj Sarinka ćwiczy przywołanie. Idzie nam tak dobrze, że to aż "podejrzane"...
A w domu zabawa, zabawa i jeszcze raz zabawa pluszakami, z gryzieniem i podrzucaniem, ale bez patroszenia.

Trochę ciemne te fotki, bo lampa błyskowa odmówiła współpracy, ale chyba widać co Sarinka robi.

Jolanta

Kiedy spada ciśnienie, nadciagają chmury, zaczyna padać śnieg, wtedy Sari i Rani zmieniają się z 2 goldenek w rudy dywanik:

KasiaJ

Jolu ale za to w jaki dywanik :gwizdze: fiu fiu Smile

Pozdrowienia Bajeczne, miziaki dla dziewczyn Very Happy

Fotki świetne, widać szczególnie na jednej jak Sarinka ciężko pracuje Wink

Jolanta

Dzisiejsze portreciki Sarinki

Edyta Duszenko

śliczny "wątróbkowy" nochal! Very Happy

Bogusia

Główka na podusi Laughing

, a myśli w chmurach Angel

Marzyć każdy Goldek może, jeden o kostyrce, drugi o ganianiu po dworze. Laughing

A jakie myśli kłębią się w głowinie Sarinki Question

Kasia i Andrzej

Piękne te portreciki Sarinki. Miziaki dla tak pięknej panny Smile

Jolanta

U nas też ciągle pada śnieg. Dla niedowiarków, zdjęcia ze śnieżnego spacerku. :oczami:
Wychodzimy na spacerek.

Śnieżne zabawy panienek.

Jak tu sikać w takim dużym śniegu? /Sarinka/

Zawsze znajdzie się coś wartego obwąchania.

A czasem można się wytarzać. /Rańka/

A na koniec portrecik Rańki, żeby nie było jej przykro, że portrety ma tylko Sarinka :rotfl:

Kasia i Andrzej

A u nas śniegu nima. Więc Agnes tylko po polach lata i wam zazdrości takiej pogody. Ona to uwielbia śnieg Smile

Pasiasta Alicja

A u nas już tyle śniegu, że o spacerku możemy zapomnieć - nie da się wyjść. Coś tak, jakby nas lekko odcięło od świata...

Jolanta

My możemy jeszcze wyjść, ale o wyjechaniu możemy zapomnieć.
Nie wyjedziemy z garażu, bo zasypany, podjazd do drogi też zasypany, a pług drogą jeszcze nie przejechał.
Planowany na dzisiaj dłuższy wyjazd przełożyliśmy o miesiąc. Wtedy już może będzie po zimie. :kwasny:

Ela Lorikowa

Dalej sypie, tylko jakby trochę bardziej mokry i na ulicach zaczyna robić się breja.
Szymon znów nie ma suchych butów, kaloryfery obłożone ciuchami.
Wyjrzałam przez okno, a tam biała ściana. Szkoda, że ferie się u nas kończą, bo dzieciaki mogą sobie wreszcie poużywać na górkach.