LORIK

Ela Lorikowa

Próbowałam popisać z Wawy , ale mnie wyrzucało. Jestem w domu. Pod moją nieobecność Lori nadużył kolejną, nową wycieraczkę . Nie wiem, może tęsknił, może go zęby swędziały- w każdym razie mimo , że od długiego czasu nic nie niszczył , teraz się zdarzyło. Nie rozdzieram szat z tego powodu, niemniej fakt jest faktem.

Pasiasta Alicja

No cóż... miłość bez poświęceń i ofiar... Wink

)

Posiadaczka Pięciu Zagryzionych Pilotów i Dwóch Samotnych Butów Bez Pary

Ela Lorikowa

jakie tam ofiart..... . Poradżcie jak go oduczyć od tego, bo ja czasami muszę wyjeżdżać i w końcu naje się jakiegoś świństwa, które mu zaszkodzi. Przecież nie ma żołądka jak struś.
A swoją drogą- to nawet miłe, jak ma się taki "porozrywany ", namacalny dowód psiego uczucia.

Pasiasta Alicja

Oduczyć trzeba, tylko czy on ją gryzie jak jest sam w domu, czy pod obecność domowników też?
A zaszkodzić mu raczej nie zaszkodzi, bo on ją zapewne gryzie, a nie je.

Ela Lorikowa

Ktoś byl w domu tylko na piętrze. On się uparł na wycieraczki leżące przy drzwiach wejściowych. Jak mama z nim schodzila na spacer wycieraczka była z jednego końca mocno nadużyta. Ponieważ nie został złapany na gorącym uczynku tłumaczenie, po fakcie , mama uznała za bezsensowne.

marta.bajowa

No i bardzo dobrze zrobiła Wink

Potem to już tylko miły monolog do psa Razz

A może by przed wyjazdem zostawiać Lorkowi coś co będzie rozpracowywał sobie dłużej a będzie lepsze niż chodniczek? Np. jakiś duuuży gnat wołowy wędzony? I dostawałby taką kochę od osoby, z którą zostaje gdy nie może mieć Go na uwadze a Chłopak zaczyna tuptać po domu? To by odwróciło Jego uwagę i troszkę Go zajęło podczas nieobecności Jego Pani.
Bo teraz to chyba skorzystał z wycieraczki przez nadmiaru energii i być może z nudów skoro zabrał się za konsumpcję przed spacerem Very Happy

Ela Lorikowa

Pożyjemy, zobaczymy. Pomysł z kością wydaje się ok. Dzięki.

Ela Lorikowa

Wczoraj w nocy nad naszymi głowami przelatywał helikopter. Lori zadarł łeb do góry i obserwował. Robił to tak, jak dzieci czyli obracał się w miejscu i gapił do góry. Nie bał się warkotu ani mrugających światel. Był tylko bardzo zaciekawiony.
Na huki i strzały też nie reaguje ( to w związku z Sylwestrem ) i zachowuje posągowy spokój.

Pasiasta Alicja

Pasio też obserwuje wszystko co lata. Ostatnio zwłaszcza gawrony. Przysiada, zadziera łeb, skupia się i wykonuje piękny skok. Ale Bozia skrzydełek nie dała ... Wink

.

Ela Lorikowa

U nas niestety dalej błoto, pada deszcz ze śniegiem, temperatura plusowa. Z każdego spacerku Lori wraca unurzany jak ..... golden w deszczową pogodę. Pełnię szczęścia zakłóca mu fakt, że zaraz po wejściu musi się poddać " paskudnemu " rytuałowi wycierania łap, a tak przyjemnie byłoby wskoczyć komuś z domowników do łóżeczka i odpocząć po porannych harcach.
Święta w domu już wyczuwalne, mnóstwo zapachów, sporo zamieszania.
Lori jeszcze nie wie, że czeka go" inwazja potworów ", bo troje dzieci przyjedzie z daleka ( starszego syna jeszcze nie widział ) i brat ( mój ). Przybędzie też zwierząt. Córki przywiozą małego kota ( znalezionego , z zaburzeniami równowagi ale ślicznego ) , brat ma 11 letnią cocer-spanielkę.
Mam nadzieję, że jakoś przeżyjemy w zgodzie i harmonii. Lori lubi koty, chętnie się z nimi bawi .
W sytuacji kryzysowej pozamykamy towarzystwo w oddzielnych pokojach. Chomik zostanie na swoich włościach, bo tam jest bezpieczny.
Mam tylko nadzieję, że Michał nie przywiezie Szymonowi papugi ( kolejne marzenie ), bo wtedy przyjdzie się załamać.
Teraz jeszcze patrzę w przyszłość z optymizmem, co będzie póżniej pokaże czas...... .

Ela Lorikowa

Dalej błoto _ zaczynam się nad pisaniem zażalenia.....
Wizytę i dłuższy pobyt suni przeżyliśmy w zasadzie bez problemów. Nie kłóciły się przy miskach, jednocześnie przysuwały się do głasków i miziaków, Lori zachęcał do zabawy, Ina prowokowała go do okazywania zainteresowania. Na spacerku nawet o patyczek się nie pokłóciły- Sunia po raz pierwszy od lat biegała jak szczeniorek, Lorik cały w lansadach skakał wokół niej.
Mój psiul zdecydowanie zdał egzamin wspólnego życia z innym pieskiem. Dumna jestem z niego, że hej !!!!

Jolanta

Nie piszesz tego wprost, ale rozumiem, że Ina to 11-letnia spanielka Twojego brata?
Moje doświadczenia z tymi rasami mówią, że goldeny doskonale dogadują się ze spanielami :rotfl:,
również przy wspólnym zamieszkaniu Smile

Ela Lorikowa

Pisałam o tym wcześniej. Mam jednego brata, brat ma jednego psa i to z nią właśnie Lori spędził cały dzień. Dobrze się stało,że dogadali się, bo wbrew temu co piszesz, Lori nie lubi Maksa ( z wzajemnością ) , zapasionego spaniela, który z "rozlazłą " właścicielką spaceruje dostojnym krokiem po naszych ścieżkach.
W zasadzie, to on lubi większość psów, które spotykamy ( unikam wilczurów, bo gdzieś czytałam, że te rasy się nie lubią ), ale tak ogólmie większość jest traktowana jak przyjaciele.
W poprzednim poście chodziło mi o CAŁY dzień w domu z innym psem. Muszę przyznać, że byłam pełna obaw, tak jak pisałam zastanawiałam się nad rozwiązaniami " awaryjnymi " , które pozwoliłyby uniknąć stresu obu psom ( Inę też brałam pod uwagę ) i nie zachwiać w Lorim przekonania, że jest tym najważniejszym, najbardziej kochanym rezydentem, którego nic i nikt " nie wygryzie ".
Przede mną jeszcze spotkanie z kotem. Lori jest w stosunku do nich przyjazny ( ma takiego z którym wita się podczas spacerków ), ale Kita nigdy nie widziała innych zwierząt ( oprócz gołębi ) i nie wiem jak ona zareaguje na tak potężnego towarzysza przy" wigilijnej zwierzęcej misce ".
Gdzieś zostalam pochwalona przez Alicję za " rzetelność relacji " i muszę przyznać ,że przybyło mi parę centymetrów( z dumy, oczywiście ), sprawozdanie z kolejnego " spotkania na szczycie " będzie już po fakcie.

Ela Lorikowa

Niestety, kota nie było ( dziewczyny " podrzuciły " ją koledze ) i nie sprawdziłam relacji Lori- Kita, ale co się odwlecze , to nie uciecze.
A tak w ogóle, to narobiłam się przed Świętami jak głupia ( co roku obiecuję sobie, że to już ostatni raz tyle potraw robię ) a towarzystwo wpadło i wypadło . I w dodatku zabrało Szymona.
Lori zarobił poczwórną porcję głasków i miziaczków, Dłuuugie spacerki ( spalaliśmy efekty obżarstwa - tak przy okazji ), mnóstwo kostek, uch ( ale te podła pańcia wydziela nader oszczędnie ).
Śniegu jak na lekarstwo ale poślizgał się trochę w pogoni za piłeczką , patyczkami i innymi rzeczami, które da się rzuczć i podrzucać.

Ela Lorikowa

Żyjemy, choć trochę ociężali zrobiliśmy się po świątecznym obżarstwie. Staramy się spalić to, co się nadmiernie osadziło podczas dłuuugich spacerków. A warunki ku temu cudne. Trochę śniegu, niewielki mrozik, bezwietrznie.