LUZAK

Agata_Emi_Lili

Pod opiekę naszej Fundacji trafił golden o imieniu LUZAK.

Luzak jest sympatycznym psiakiem, w nowych dla niego sytuacjach jest trochę lękliwy, nie jest agresywny, lubi bawić się z psami. Luzak jest mało ruchliwy, jak na młodego goldena, padło podejrzenie o dysplazję.

Luzak obecnie przebywa jeszcze u swoich dotychczasowych właścicieli, ale chcemy go jak najszybciej ściągnąć do Warszawy na konsultację.

Luzak ma zapewniony tymczas u Marzeny od Lany, ale nie ma jak przyjechać :-( Luzak mieszka w Osięcinach (koło Włocławka).
Być może właściciele będą mogli podwieżć go trochę w kierunku Warszawy, niedługo dadzą nam znać czy i kiedy mogą. Potrzebujemy pomocy w pokonaniu części trasy do Warszawy (albo przywiezieniu Luzaka z samych Osięcin)
są chętne jakieś dobre duszyczki?

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Michał Majowo-Lutowy

Wiem, że to dość szybko, ale ja wstępnie jestem zainteresowany Luzakiem. Moja sunia ma jak już pisałem 8 miesięcy i jest bardzo opanowana, więc coś tak jak Luzak

Agata_Emi_Lili

Michał Majowo-Lutowy

[quote="bielan"] ja wstępnie jestem zainteresowany Luzakiem.
Tak jak pisałem wstępnie, wiadomo że nie wezmę a Wy nie dacie psa osobie o której nic nie wiecie. Nie napisałem, że jestem gotów go adoptować. Myślę, że na spokojnie, będę mógł się dowiedzieć coś więcej o Luzaku, może nawet zobaczyć. W każdym bądź razie jestem zainteresowany. Nie chcę, żebyście pomyśleli, że na siłę chce mieć drugiego psa, bo to żaden problem,. Chciałbym pomóc, ofiarując swój dom i opiekę, psu, którego los tak a nie inaczej potraktował....

Gość

no tak;]tylko myślałam , że już jestt w fundacji a bedzie w sobote;]i nie wiedzialam czy te informacje są od właścicieli czy od kogoś z fundacji, kto miał kontakt z psem a niestety wiem , że takie info bywają rozbieżne, miałam niedawno do czynienie z takimi rozbieżnościami, pani , która pośredniczyła w adopcji psa (nie z fundacji) mówiła , że suka jest zazdrosna o dzieci i dlatego właściciele chcą ją oddać a jak się okazało to suka była agresywna wobec dzieci ale pani stwierdxziła , że skoro w domu nie mam dzieci to wszystko jest ok, no ale pies nie jest zabawką na rok czy dwa, a ja planuje mieć dzieci więc co byłoby kiedy dzieci pojawią się w domu...suczka znowu do kogoś innego!ludzie nie pomyślą i tylko chcąc się pozbyć psa "lekko" zmieniają fakty.dobrze , że Wy jestescie i możecie naprawde doradzić i ocenic jaki pies nadaje się gdzie.

Nowak(i)Lanka

Luzak już u nas. Z Anitką od Daisy przywiozłyśmy go niedawno od Eli.
W skrócie pisząc, z punktu widzenia Luzaka świat jest straszny!!! Boi się dosłownie wszystkiego. Nie chciał wyjść od Eli z domu, potem był problem z wejściem do auta (jechał bardzo grzecznie), później problem z wyjściem z samochodu. Na spacerze przerażony, oszołomiony. Nami nie wykazuje żadnego zainteresowania, jedynie Bartek jest fajny, to przy nim Luzak cały czas siedzi, nawet zamachał do niego ogonkiem Smile

Ale spokojnie, nie naciskamy, nie głaszczemy, my też się nie interesujemy, dajemy mu czas na oswojenie. Jutro mam nadzieję będzie lepiej.

Jacol123

Pies może się czuć po prostu przerażony nową sytuacją i miejscem. Jeśli jest bardzo przerażony można mu pomóc podając leki, które działają przeciwlękowo i hamują fizjologiczne reakcje lękowe. Nie ma co liczyć na to, że pies, który ma małą odporność na stres zachowa się wzorowo po 1 - 2 dniach. Czasami pomoc farmakologiczna może naprawdę pomóc. Na priv napisałem do Warny jakie leki można by podać. Ale przepisać je musi lekarz znając stan psa.

Ela & Jessie

[link widoczny dla zalogowanych]

przedstawiam Państwu Luzaka Very Happy

po pół godzinie bycia w nowym miejscu piesek nawet się bawił piłeczką Shocked

to prawda że jest baaardzo lękliwy reaguje skuleniem na szybszy ruch człowieka, boi się wejść pod stół czy do klatki w bloku... dopiero Jessie mu pokazała jak to się robi Very Happy

Ma cały czas podkulony ogon Sad

nawet jak nim macha,
Jest niesamowicie "misiakowaty" Można się w nim szybko zakochać, choć ma małe pokłady energii (być może go coś boli i dlatego) to potrafi pięknie bawić się piłeczką a z miski suchą karmę wcina z prędkością światła Very Happy

[/list]

Nowak(i)Lanka

Nam niestety Luzak pokazał swoją gorszą stronę. Po wejściu do domu zostawiliśmy Luzaka w spokoju, czyli nie miziamy, nie zachęcamy do zabawy, dajemy czas na oswojenie. Dostał kilka smaczków ode mnie, kilka od Bartka, żeby nie było , że mamy złe zamiary. Po czym ja z synkiem poszliśmy do pokoiku, Bartek został w dużym pokoju z psami. Jak pisałam wcześniej Luzak przykleił się do Bartka i cały czas spędzał obok niego. Po jakimś czasie wyszliśmy z synkiem z pokoiku w celu przejścia do kuchni i okazało sie, że jesteśmy intruzami. Luzak ostrzegł nas szczekaniem i warczeniem. Taka sytuacja powtórzyła się dokładnie cztery razy . Bartek fajny, my nie. Przy czym ani razu nie zmarszczył się i nie pokazał zębów. Być może lęk, nowe środowisko, obcy ludzie, zamknięcie w domu, ogólnie mega stres wywołały taką reakcję na nas. Z kolei kiedy wchodziliśmy do pokoju, Bartek na wszelki wypadek trzymał psa za obrożę, nie było problemu, Luzak nie warczał i nie szczekał.
Otworzyliśmy mu balkon, gdzie zdecydowanie Luzak czuje się najlepiej. Tam spędził sporo czasu, ale stopniowo, na krótsze i dłuższe chwile wchodził do pokoju, podchodził po smaczki , siadał blisko nas. Nawet brał zabawki do pyska i wynosił na balkon, z balkonu do pokoju.
Jest jeszcze mocno zestresowany, ale w mieszkaniu minimalne postępy widać. Nawet wyjście czy wejście do bloku, windy, domu jest mniej straszne niż za pierwszym razem.
Miejmy nadzieję, że z każdym dniem będzie lepiej.

Kotka i szynszylka nie zrobiły na nim żadnego wrażenia.

Agata_Emi_Lili

Byłam u Marzeny i Bartka zawieźć im kaganiec dla Luzaka (tak na wszelki wypadek). Luzak i Lanka byli na balkonie kiedy przyszlam. Weszłam do pokoju, zawołałam Lankę i zaczęłyśmy się witać. Luzak patrzył tylko więc wysłałam mu kilka CS-ów i nie zwracałam na niego uwagi. W końcu sam przyszedł do mnie, wziął smaczka, postał chwilę, dał się pogłaskać i wrócił na balkon. Leżał w progu, ale cały czas patrzył, co się dzieje w pokoju. Dwa razy zaszczekał, bo jakieś dźwięki dobiegały z ulicy. Było to szczekanie typowo odstraszające.
Z czasem Luzak coraz częściej przychodził z balkonu do pokoju, podchodził do mnie, Marzeny, Bartka, jadł smakołyki, nawet zaczął nosić i bawić się zabawką. Boi się większości dźwięków (wrażenia nie robi na nim piszczałka z zabawki), nowych przedmiotów, nagłego wejścia człowieka do pokoju. Generalnie targają nim mieszane uczucia w stylu "chciałbym, ale się boję". Ogonkiem merdoli radośnie, ale jednocześnie ogon jest między nogami.
Wszystko jest dla niego nowe, ale powoli odkrywa te nowości i w pewnym sensie się z nimi oswaja. Kiedy wychodziliśmy z domu nie było większych problemów z wyjściem do przedpokoju, potem na klatkę, do windy i z klatki. Jednak miasto i otoczenie bloku jest dla niego straszne. Na spacerze porusza się chaotycznie, nerwowo, lekiem reaguje na dźwięki, obiekty.
Podczas mojej dwugodzinnej wizyty pies zrobił duży postęp jeśli chodzi o oswojenie strachu przed ludźmi, mieszkaniem więc myślę, że dobrze rokuje.
Nie wiemy jednak, jak daleko jest w stanie się posunąć w tym swoim lęku.

Generalnie Luzak to taki wielki dzieciak, pysio ma jeszcze szczenięcy, ale reszta ciała to duży, dorosły pies. Faktycznie dziwnie stawia tylnie nogi więc trzeba będzie go przebadać pod kątem dysplazji.

Nowak(i)Lanka

Noc minęła spokojnie, Luzak spał bardzo czujnie. Z każdym ruchem Bartka na łóżku Luzak siadał i sprawdzał co się dzieje.

Jeszcze wczoraj późnym wieczorem wyszłam z inicjatywą zabawy, głasków, smaczków i okazało się, że nie jestem taka straszna. Luzak na mnie nie warkolił i nie warkoli póki co.

Dziś rano przywitał mnie rozmerdany nieśmiało ogonek i już nie przyklejony tak bardzo do tyłka. Wszystko było fajnie, piesek zainteresowany zabawą, kontaktem ze mną i Bartkiem, dopóki nie wstał Aduś. Okazało się, że sześciolatek jest naprawdę straszny, trzeba się go bać, bo w sumie nie wiadomo czego się spodziewać. Przy Adrianku Luzak boi się, spina, kuli no i dziś raz zawarczał, a raz zaszczekał na niego Sad

Syn nie rozumie czemu pies go nie lubi, nawet nie chce od Adusia smaczków, zabawkę rzuconą przez niego przynosi mi albo Bartkowi.

Na dzisiejszym spacerze było w porządku. Luzak zainteresowany zapachami, szedł mniej chaotycznie. Najgorzej było jak mijali nas ludzie. Ze strachu przyklejał mi się do nóg.

Na dzień dzisiejszy uważam, że Luzakowi potrzebny jest koniecznie dom bez dziecka. Z dorosłymi potrafi współpracować, dzieciom nie ufa. Dodatkowym atutem byłby dom z ogrodem, gdzie Luzak miałby warunki zbliżone do tych, w których się wychował. W spokoju, bez niepotrzebnych emocji, powolną pracą na pewno można z niego zrobić fajnego, zsocjalizowanego psa. Przy małym dziecku, któremu pies nie ufa, a ja nie ufam psu , bo nie wiem czego się spodziewać, mi się to nie uda Sad

A szkoda, bo to, mam nadzieję, tylko przerażony, wciąż mocno zestresowany psiak.

marta.bajowa

To może skoro na razie nie chce brać smaczków od Adrianka z ręki, to niech rzuca/kładzie je Luzakowi na podłodze? Wraz z pojawieniem się Adusia niech i pojawia się od Niego jedzonko- może to zaskoczy i pokaże, że mały człowiek też jest dobry.

Nowak(i)Lanka

Dokładnie tak robimy, co jakiś czas Aduś rzuca mu smaczki, ale w jego obecności Luzak tak się stresuje, że wcale nie chce ich zjadać. Na etap z rączki jest jeszcze za wcześnie. Kiedy synek jest w pobliżu, Luzak się boi.

Aśka Axelowa

Luzak nie zna dzieci, nigdy nie miał z nimi do czynienia :-( Generalnie całe swoje dotychczasowe życie spędził w hodowli, na wybiegu, także nie zna odgłosów miasta ani tych z domu... :-( Obcy ludzie też są dla niego nowością.

Nowak(i)Lanka

Widzę światełko w tunelu Smile

Luzak czuje się już troszkę swobodniej, podczas naszego obiadu ożywił się mocno, nawet zwabiony zapachami wszedł do kuchni, więc ugotowałam im kurczaczka z ryżem (rano dostali po niewielkiej porcji, ale Luzak jadł bez przekonania). Tym razem z ogromnym apetytem zjadł michę, ryż rozrzucając po całej kuchni, ja też dostałam ziarenkami, bo trzymałam mu miskę Smile

Później śmiało podszedł do mnie, kiedy trzymałam Adusia na kolanach. Nawet wziął kilka smaczków z Adrianka rączki i pozwolił się pogłaskać Very Happy

Nie znaczy to oczywiście, że nie jesteśmy czujni, ale im mniejszy strach, tym bardziej Luzak otwiera się na nas. Po ranku już nie szczekał ani nie warkolił.
Na spacery wychodzi też śmielej, chociaż najtrudniej mu przekroczyć próg mieszkania, dalej idzie normalnie. Za to kiedy wracamy, już wie, którędy do naszych drzwi Smile

Do kotki też podszedł, powąchał, popatrzył i odszedł.

Wczoraj zakropliłam go fiprexem.

chyba się domyśla, gdzie najwygodniej:

zabawa: