Los psów agresywnych

Pasiasta Alicja

Joli pomysł jest piękny, tylko niestety od "pomysłu do przemysłu" droga jest daleka.
Psy agresywne w takim ośrodku, musiałyby mieć nie tylko "miskę, wodę i kojec", jak to już zostało napisane, ale również zapewnioną możłiwośc kontaktów z człowiekiem, spacerów. Technicznie w najbliższych latach niewykonalne.

Rozważania, czy taki agresywny golden byłby "szczęśliwy" w takich warunkach, gdyby taki ośrodek już istniał, pozostawiłabym osobie, która go stworzyła. Ma warunki, chce psa utrzymać, niech to robi. Wolna wola.

No ale to tylko teoria i marzenie.

Jola pisze, że skazując psa na eutanazję, możemy zrazić do Fundacji darczyńców.
Ale darczyńcy też umieją myśleć, oprócz serca kieruje nimi rozsądek.
Jeżeli mozna darować pieniądze psu, któremu można pomóc, bo potrzebne są TYLKO leki i badania, żeby mógł funkcjonować normalnie lub przeznaczyć pieniądze na psa, który żyje (a raczej wegetuje) w zamknięciu i tak będzie zawsze, to zapewniam, że wybór będzie jeden.

Każdy lubi szczęśliwe zakończenia, w życiu nie zawsze nam wychodzi, ale tam, gdzie możemy mieć na to wpływ, usilnie do tego dążymy.

Nikt nie lubi się bawić w Pana Boga i decydować o życiu lub śmierci.

Proponuję więc następujące rozwiązanie.

Psy agresywne napewno powinny dostać szansę.

Wyznaczyłabym okres np. półroczny przeznaczony na obserwowanie, odczulanie psa i szukanie mu domu.

Powołałabym jednocześnie zespół, składający się np. z lekarzy, szkoleniowców, członków zarządu i przedstawicieli forumowiczów (wybranych przez głosowanie spośród nas).

Oczywiście liczba członków tego zespołu musiałaby być jakaś sensowna i nieparzysta.

Taka komisja podejmowałaby decyzje, czy pies nie ma szans i niestety należy go uśpić, czy np. odkładamy tę decyzję jeszcze na np. 3 miesiące, bo warto i widać światełko w tunelu.

Decyzja takiej komisji byłaby ostateczna i nie podlegająca już żadnej dyskusji.

marta.bajowa

Odwołując się do słów Renaty i Aśki też nie uważam, że to jest wyznacznikiem miłości. Jeszcze niedawno rozmawialiśmy co to znaczy kochać psa. Pojawiło się tam pojęcie "mądrej miłości". Mądra miłość nie zawsze jest łatwa i kolorowa. Są w niej też wybory.

Czyli jakakolwiek egzystencja ma być lepsza niż eutanazja? Nie ważne w jakich warunkach i w jakim stanie, byle by pies żył? Mnie się wydaje, że chyba nie o to w tym chodzi...
A zasadę 5 wolności zawsze uważałam za mocno naciągniętą jeśli chodzi o zwierzęta towarzyszące człowiekowi (psy, koty, cały zbiór chomików, myszek, fretek itp), a nie zwierzęta gospodarskie.

Pawel

tak ale w ten sposób myśląc należało by zredukować* ilość psów bezdomnych do takiej jaką jest w stanie obsłużyć schronisko. złe warunki w schroniskach wynikają tylko i wyłącznie z przepsienia. takie są polskie realia. psy w zatłoczonych i brudnych kojcach i kilka osób zajmujących się np 1000 psów. ale czy spokojniej byśmy spali, usypiając psa aby oszczędzić mu schroniskowego losu?

zredukować* - czytaj uśpić

Pawel

marta.bajowa

Pasiasta Alicja

Pasiasta Alicja

A nawiązując do mojej wypowiedzi post wyżej. Przecież KAŻDY nowy pies trafia do dt. Nie wiemy o nim nic, albo niekoniecznie "całą prawdę".

Jak wiadomo pies w nowym miejscu też nie od razu pokazuje swoją naturę.

Tora była u Asi w dt i wiadomo było, ze pies broni zasobów, ale nic nie wróżyło aż takiego obrotu sprawy - bo przecież nikt o zdrowych zmysłach by jej nie wyadoptował.

Psy agresywne będą się dalej trafiać i nie wiem, czy ktoś może to rozpoznać na pierwszy rzut oka (chyba, żeby to był jakiś skrajnie patalogiczny przypadek), a coś będzie trzeba z tym problemem potem zrobić.

Co do finansowania pobytu psa w takim miejscu, jak teraz są Porto i Tora.

Tu rzeczywiście może do wykorzystania byłby pomysł adopcji wirtualnej z jasnym określeniem dla darczyńców jaki jest cel darowizny, jak długo mniej więcej może to trwać i jakie mogą nastąpić efekty. Darczyńca musi wiedzieć, że jego datki niekoniecznie muszą zaowocować happy endem.

Aśka Axelowa

Alu, tak na szybko: pobyt 2 psów w takim miejscu przez pół roku to... 6000. Do tego dolicz koszty weterynarza, behawiorysty i inne dodatkowe/nieprzewidziane.
Do reszty Twojego postu odniosę się później, bo teraz muszę uciekać Wink

Pasiasta Alicja

Pasiasta Alicja

Ponieważ na chwilę wróciliśmy do domu brudni jak nieboskie stworzenia (Pasio znowu próbował przekopać się do Chin, albo innej Australii, a potem postanowił się w Wielkiej Dziurze wytarzać) i podczas spaceru mocno mnie ten temat męczył, to uraczę Was jeszcze kilkoma przemyśleniami.

I tu chcę mówić tylko o konkretach, bez teoretyzowania.
Po pierwsze:

Ponieważ są dwa psy, z którymi nie bardzo wiadomo co zrobić, pytam, czy w ramach próby, jak to zadziała, nie można byłoby zwrócić się poprzez stronę Fundacji, Allegro itp. z apelem o środki dla Tory i Porto na utrzymanie ich jeszcze przez kilka miesięcy w hoteliku z wyjaśnieniem w czym tkwi problem.

Od razu można byłoby się przekonać, czy znajdą się darczyńcy - wirtualni opiekunowie, czy prywatni sponsorzy, czy jakby tam ich jeszcze nazwać.

Po drugie:
Fundacja dostała w sprawie Tory w swoim czasie taką deklarację:

Pawel

Kasia i Andrzej

Popieram kilka osób które napisały powyżej bardzo mądrze. Wiem ze moja pozycja może się innym nie spodobać ale chcę napisać co o tym myślę.

Mam 3 letnią córeczkę która jest całym moim życiem i szczerze mówiąc patrząc na przypadek Tory choć bardzo mi jej szkoda to bym nie podjęła się jej opieki. Bałabym się o życie mojego dziecka. A Tora przeprowadzając się już kilka razy a do tego mieszkając w hoteliku? nie wiem czy dobrze pamiętam. Ale teraz gdzieś sie znajduje gdzie ktoś ma na nią oko. To nie widać poprawy. Moim zdaniem jej stres coraz bardziej się pogłębia. Ponieważ jak słusznie już ktoś napisał że jej agresywne zachowanie też wynika ze stresu. Bardzo kocham zwierzęta i nie dałabym im zrobić krzywdy, ale jestem również realistką. Uważam że danie psu agresywnemu szansę tak jak dostała Tora to jest bardzo dobrym pomysłem. Ale utrzymywanie takiego psa w niegodziwych warunkach jest to przerażające. I w tym momencie jestem za eutanazją. Chyba że komuś bardzo szybko uda się wykonać pomysł Joli. Może ktoś mnie nie zrozumie ale patrzę przez pryzmat bezpieczeństwa. I uważam że skoro pie dostał szansę a nie ma żadnej poprawy i wiadomo że takiego psa nikt nie wy adoptuje to niestety popieram eutanazję. Może i dużo tu namieszałam ale jest to temat dla mnie jak i pewnie dla wszystkich innych bardzo trudny. Ale każdy z nas powinien patrzeć realnie. No chyba że ktoś chce się podjąć opieki np. Tory jak uważa że to wyjście nie powinno wchodzić w grę?

Ela Lorikowa

Czyli reasumując:
1. Utrzymujemy przez bliżej nieokreślony czas( nawet 10 lat ) psa w hoteliku, płacąc po 6000 rocznie, bez nadziei, że pies kiedykolwiek zostanie wyadoptowany, bo wiadomo, że do adopcji się nie nadaje.( pytanie, czy w ten sposób nie odbieramy szansy na zdrowie innym, będącym w potrzebie psom )
2. Oddajemy psa do schronu, gdzie ma nędzny żywot, ale żyje. ( tylko co to za życie dla goldena)
Tu istnieje jednak niebezpieczeństwo, że pies bez naszej wiedzy zostanie komuś nieświadomemu wyadoptowany i pogryzie kolejną osobę.
3. Szukamy DT z baaardzo doświadczoną osobą, która nie bacząc na niebezpieczeństwo zgodzi się pracować z psem.( dla mnie wrecz niewykonalne )
4. Próbujemy realizować ideę Joli. ( to niestety musi potrwać, a my potrzebujemy pilnego rozwiązania problemu ).

Proponuję zrobić ankietę z pytaniami skierowaną do wszystkich użytkowników forum. Zostawić ją przez określony czas( np. tydzień ), a po jego upływie podać do wiadomości wyniki i wtedy : albo zakończyć temat, albo szukać optymalnego rozwiązania.

Ela Lorikowa

Słowa, słowa, słowa........