Boże Narodzenie

Warna.

Święta już tuż tuż. Zawsze w święta staję się jeszcze bardziej refleksyjna niż na co dzień. Wczoraj spotkałam się z dwoma grupami przyjaciół - jedni to taka paczka utworzona ze znajomych z podstawówki i ze studiów (weryfikacja tych przyjaźni, które przetrwały od 25 do 40 lat). Był kulig, pieczenie kiełbasy na ognisku w środku lasu. I z humorem zaczęliśmy narzekać na zdrowie, no to, że już się starzejemy w widoczny sposób, co jednak nie przeszkadza nam cieszyć się sobą i życiem.

Drugie spotkanie, to wieczorne spotkanie z koleżankami i kolegami z klasy, bo mamy zwyczaj od kilku lat spotykania się przy okazji Świąt. I rozmawialiśmy między innymi o tym, że każdy człowiek jest co najmniej złożony z pragnień egoistyczno-konsumpcyjnych i altruistyczno-społecznych.

Wtedy pomyślałam o nas tu na forum - jest to najpiękniejsza rzecz, jaka mogła się nam przydarzyć - dzielenie się czasem, energią, przedsiębiorczością, pieniędzmi i miłością i to nie tylko z innymi ludźmi, ale również z innymi istotami, jakimi są psy. Czy może być coś piękniejszego, coś głębszego, coś co bardziej wyraża naszą miłość, jak nie taka altruistyczna postawa? Te dziesiątki zrealizowanych pomysłów, żeby tylko zebrać wystarczająco dużo złotówek, by ulżyć psom w ich niedoli, te setki przejechanych kilometrów, żeby zabrać psa do lepszego świata, te tysiące złotych wydanych na ich leczenie, te dziesiątki tysięcy przegadanych przez telefon minut, żeby ustalić, jak im pomóc, te miliony naszych myśli o nich.

Żałuję, że nie mogłam się spotkać z Wami wszystkimi przy okazji nadchodzących świąt, ale mam nadzieję, że choć nie osobiście, to spotkamy się wyjątkowo tu na forum w te święta, bo też jesteśmy grupą, społecznością, przyjaciółmi. Dzięki sobie tworzymy coś wyjątkowego, coś co wielu chciałoby stworzyć - więzy i pozytywne emocje. Zapominamy na chwilę o egoizmie, o partykularnych interesach, o konsumpcji, o wyścigu szczurów. Każdy z nas dołączając do tej grupy jest jakby tym samotnym wędrowcem, na którego zawsze czeka miejsce przy naszym wigilijnym stole.

Życzę Wam wszystkim, żebyście znaleźli w przyszłym roku więcej tych altruistyczno-społecznych pierwiastków w swoim życiu. Przyszły rok ma być rokiem miłości. Będziemy bardziej skłonni do refleksji nad sobą i światem, bardziej zwróceni do wewnątrz i nastawieni na medytację, zadumę nad losem świata i radosną twórczością człowieka.
Będziemy bardziej wyczuleni na krzywdę innych stworzeń, w tym również drugiego człowieka. Bardziej będziemy skłonni do pomocy innym, potrzebującym. Większego znaczenia nabiorą organizacje charytatywne i większą będą w tym roku uzyskiwać pomoc. Będziemy mieć mnóstwo rewelacyjnych pomysłów. Pomysły czekające od dawna będą wreszcie mogły się zrealizować.

Pamiętajcie o miłości, o przyjaźni, o dobroci, o cieple, o życzliwości, o otwartości na drugiego człowieka. Pamiętajcie o tym, co jest w życiu najważniejsze, co jest prawdziwe i co jest piękne. Nie uciekajcie od tego, pielęgnujcie to w sobie i w relacjach międzyludzkich. Wtedy też psy będą miały lepsze życie. Tego Wam życzę z całego serca.

WESOŁYCH ŚWIĄT BOŻEGO NARODZENIA. Smile

Warna.

Dziś od jednej z osób z naszego forum, która jest mi szczególnie bliska, dostałam życzenia, które tak bardzo mi się podobają, że je zacytuje Wam wszystkim.

A nadzieja znów wstąpi w nas,
Nieobecnych pojawią się cienie
Uwierzymy kolejny raz
w jeszcze jedno Boże Narodzenie...

Preisner: Pastorałka

Bogusia

Warto wysłuchać całości....

http://www.youtube.com/watch?v=CD1RJtYd1lA

agnes&nelly&schad

hmmm - ja mam całą płyte pierwszych kolęd Zbigniewa Preisnera "Moje kolędy na koniec wieku" (taki był to chyba tytuł, Ten utwór właśnie pochodzi z tej płyty. Polecam ją bardzo.

Warna.

Zawsze, ilekroć uśmiechasz się do swojego brata i wyciągasz do niego ręce, jest Boże Narodzenie. Zawsze, kiedy milkniesz, aby wysłuchać, jest Boże Narodzenie. Zawsze, kiedy rezygnujesz z zasad, które jak żelazna obręcz uciskają ludzi w ich samotności, jest Boże Narodzenie. Zawsze, kiedy dajesz odrobinę nadziei "więźniom", tym, którzy są przytłoczeni ciężarem fizycznego, moralnego i duchowego ubóstwa, jest Boże Narodzenie. Zawsze, kiedy rozpoznajesz w pokorze, jak bardzo znikome są twoje możliwości i jak wielka jest twoja słabość, jest Boże Narodzenie. Zawsze, ilekroć pozwolisz by Bóg pokochał innych przez ciebie, zawsze wtedy, jest Boże Narodzenie.

Matka Teresa z Kalkuty