Bono - agresywny golden

Pasiasta Alicja

A ja chciałabym zapytać, jakie konsekwencje dla Froda może mieć agresja Bono i nie pytam tu bynajmniej o ewentualne rany po pogryzieniach, tylko o psychikę psa? Czy Jacek albo Gocha mogą się podzielić wiedzą i doświadczeniem w tej materii??

Dla odświeżenia poczytałam sobie wczoraj o Gringo, którego rehabilitował w swoim czasie Jacek i doszukałam się wielu analogii do sytuacji Bono.

Praca była długa i żmudna. Ale nigdzie nie znalazłam (albo może nie doczytałam), czy praca z Gringo zakończyła się pełnym sukcesem. Czy można uzyskać informację, jak Gringo zachowuje się teraz?

Pytam nie przypadkiem, bo zastanawiam się, chociaż pewnie niektórzy się obruszą, czy warta skórka za wyprawkę??

Dorota&Frodo

Bardzo mie dziwi,że osoby,które nie widziały Bona na oczy,są na tyle wszytskowiedzące,że próbują mi mówić co mam robić z tym psem Surprised

Gdyby ktoś chciał poczytać o dalszych losach Bono zapraszam na blog na WŁ

Pasiasta Alicja

Jacol123

marta.bajowa

Jacol123

Myślę, że to jest temat na sporą książkę. Bardzo Ci dziękuję Marta, że zapytałaś. Nie wiem tylko czy uda mi się wyczerpująco odpowiedzieć. Pierwsza rzecz, to to, że agresja jako zachowanie samonagradzające się może być wybierana przez zwierzę nie tyle w celu uniknięcia niebezpieczeństwa co poczucia "haju" związanego z ulgą. Odwrażliwianie i przeciwwarunkowanie są bardzo ważnymi elementami pracy behawiorysty, ale...
teoria Skinnera zakłada zbyt prosty mechanizm uczenia się i nie wystarcza do wyjaśnienia powodów dla których agresja utrzymuje się mimo iż niektórzy sumiennie i długotrwale prowadzą terapię odwrażliwiania.
Skinner był przekonany, że przy pomocy prostych wzmocnień i wygaszeń można dowolnie modelować zachowanie. Chciał w ten sposób stworzyć idealnego człowieka w pełni manipulowanego przez odpowiedni system edukacji. Próbowano również przy pomocy awersji i nagród "leczyć" homoseksualistów. Okazało się jednak to nieefektywne i - może na szczęście - ludzka natura pokazała się jako znacznie bardziej złożona i skomplikowana by poddać się takim prostym manipulacjom
Wracając do agresji
Okazuje się, że (mówiąc kolokwialnie) argumenty, których używamy w tej pracy nie wystarczają aby zmienić zachowanie, albo wystarczają tylko wtedy gdy poziom pobudzenia psa jest niski. Natomiast w momencie gdy dochodzi do gryzienia emocje są bardzo duże i pies NIGDY nie przepracował alternatywnego zachowania w takim pobudzeniu, dlatego nie potrafi zrobić nic innego jak gryźć. Oczywiście pracuje się nad tym, żeby pies umiał opanować emocje, żeby czuł się bardziej komfortowo i kompetentnie w obliczu różnych sytuacji, które wcześniej odbierał jako zagrażające.
Miller i Mowrer sformułowali dwustopniową teorię uczenia się, w której zauważyli, że zwierzę stara się wyprzedzać lub przerywać bodziec zapowiadający awersję. Jeśli dostrzeże przy tym sygnał bezpieczeństwa oznaczający sukces - zachowanie będzie trudne do wygaszenia.
Zasadniczo tak właśnie tworzą się zachowania agresywne. Np. pies wie, że człowiek zbliżający się z wyciągniętą ręką oznacza ból - będzie gryzł uprzedzając ból. Oddalenie się człowieka (ale również krzyki, pomstowanie na psa itd) stają się sygnałem bezpieczeństwa i zachowanie się bardzo utrwala. Próba jego wygaszenia owocuje paniką.
Ale...
jeśli sygnałem bezpieczeństwa będą zachowania przyjazne, to uczucie ulgi może działać na naszą korzyść. To właśnie zauważył Tortora. Uczucie ulgi towarzyszące zachowaniom prospołecznym ma silne właściwości wzmacniające. A dodatkowo następuje przewarunkowanie na zasadzie łańcucha odwrotnego (backchaining) sytuacji awersyjnych. Uczucie ulgi i rozluźnienia "rozlewa się jak potok światła" na coraz to bardziej pierwotne bodźce które pies zaczyna kojarzyć z ulgą i odbiera jako sygnał bezpieczeństwa, a nie zagrożenie. Wtedy rzeczywiście ZNIKA reakcja agresywna zostając zastąpiona przez reakcje prospołeczne, które na dodatek są silnie "uzależniające" jako sygnał bezpieczeństwa. Wydaje się, że skuteczna terapia agresji powinna opierać się na takich sygnałach bezpieczeństwa. Myślę, że jest to pewną nowością w stosunku do klasycznego postępowania opartego na wyłącznie nagradzaniu oczekiwanych zachowań, uniemożliwianiu zachowań agresywnych oraz obniżaniu poziomu reaktywności psa wraz ze stałą czujnością i managementem.
Być może to co napisałem jest trochę skomplikowane, ale starałem się w miarę przystępnie...

marta.bajowa

Zdaję sobie sprawę, że streszczenie całego bloga w jednym poście jest praktycznie niemożliwe.

Czyli powinniśmy psa stawiać w sytuacjach, które są przez niego kojarzone negatywnie, lecz zaczynając od najmniej pobudzającego uczyć, że ulga może nastąpić poprzez zachowanie prospołeczne (a nie gryzienie) bo jest ono "bardziej uzależniające"? Jeśli źle zrozumiałam to proszę o korekcje Smile

Jacol123

marta.bajowa

Jacol123

Lepiej bym tego nie streścił Smile

Pasiasta Alicja

Jacku, a czy można prosić o odpowiedź na pierwsze zadane przez mnie pytanie?

Jacol123

Odpowiadając na Twoje pytanie - każda akcja pomiędzy Frodo i Bono jest niedobra, bo powoduje wzrost napięcia. Jeśli pozwalamy się psom "ustawiać" to one oczywiście to zrobią, ale jednocześnie nasza rola w tym "stadzie" staje się mniej znacząca.
Co do Gringa - rozmawiałem z Anią i może uda nam się czegoś więcej dowiedzieć o nim.
Patrząc z perspektywy kilku lat - myślę, że można było zrobić jeszcze więcej niż zrobiłem wtedy. Włączając odpowiednie procedury.
Niestety wtedy ani ja ani inni trenerzy, którzy służyli mi radą nie mieliśmy takiej wiedzy jak teraz.

Pasiasta Alicja

A co dzieje się z psychiką psa - domownika? Czy jest zagrożenie utraty bezpieczeństwa?? Jakie inne szkody psychiczne trzeba wkalkulować??

Jacol123

Katarzyna_Margo