IMBIR ma już dom

Gość

witam i już odpowiadam
1. mamy takie szczęście, że bezpośrednio za płotem mamy duży obszar łąki ze sporą ilością krzaków i niewielkich drzew, klimat na tyle sielski, że często tu można spotkać bażanta, a nawet zająca czy sarny. to właśnie na tę łąkę codziennie chodzimy z sukami , zapewniam że nie są trzymane wyłącznie w ogrodzie, oprócz tego czasem robimy wycieczki do kampinosu, ponieważ mieszkamy w jego otulinie.

2. nasze dzieciaki od urodzenia otoczone są przez zwierzęta, od samego początku uczymy je jak należy się z nimi obchodzić, w jaki sposób traktować, aby nawet nieumyślnie nie zrobić im krzywdy. Obserwując dotychczasowe kontakty moich dzieci z sukami jestem w tej kwestii bardzo spokojny.

3. niestety Sad

rzadko urlopujemy, ale jak nam to się już zdarza najczęściej psy jadą z nami (zwykle na mazury), jedynie ostatnio zdarzył nam się wyjazd nad morze, i uznaliśmy że w tym przypadku lepiej będzie dla psów jeśli zostaną pod dobrą opieką we własnym domu iż będą ciągane w upalne dni na plażę. - to była kwestia specyfiki wyjazdu

4. broń boże nie jesteśmy przeciwni kastracji. W rozmowie z Panią Agatą wyraziłem jedynie pewną obawę o pokastracyjne skłonności do przybierania na masie, co w tym przypadku wydaje mi się niezwykle ważne. jeśeli jednak taki jest wymóg adopcyjny w tym momencie wyraźnie oświadczam - kastracja będzie przeprowadzona jak tylko Imbir zakończy okres swojego rozwoju (wcześniej wydaje mi się byłoby to błędem).

5. jak pisałem wcześniej nie planujemy po przyjęciu w nasze szeregi Imbirka zerwać z fundacją kontaktów. Pani Agato jak pewnie Pani pamięta zaproponowaliśmy nawet pomoc w innych adopcjach za posrednictwem naszego serwisu internetowego, myślę, że w tej sprawie nietrudno będzie wypracować jakąś dogodną dla wszystkich formę kontaktu.

serdecznie pozdrawiam
marcin

raia2006

I część wątpliwości myslę, że została rozwiana...
A co wyście się na te morze tak uparły???
Ja też jeżdżę na Mazury i jest rewelacyjnie...Mono pływa jak szalony.
Biorąc pod uwagę fakt, że na większość plaż wstęp psa jest zabroniony i trzeba się bardzo naszukać żeby gdzieś pies nie przeszkadzał całej rzeszy opalających się turystów - Mazury są o niebo lepsze - bo jeszcze nie tak zurbanizowane. Jak widzę te przepełnione plaże - to nawet mi się wyjazdu odechciewa.
Aha - i z tego co czytam - a trochę czytam - większość Goldenów poprostu boi się morza i fal i nie chce w nim pływać.
Każdy lubi co innego, jedni morze, inni góry , jeszcze inni jeziora i nie można narzucać ludziom formy wypoczynku...
Myślę że odnośnie dzieci Imbir sobie poradzi, jak będzie miał dość to odejdzie w spokojne miejsce (mój Maniek przynajmniej tak robi).
Nie wypowiadam się w kwestii ułożenia stosunków z sukami - doświadczenia nie mam.
A'propos lasów i tropienia zwierzyny - nie oszukujmy się - wielkim tropicielem Imbir nie będzie bo ma ograniczenia fizyczne niestety.
A duża łąka do wąchania starczy mu aż nadto...

Moje zdanie jest takie...

Anka i MOno

Ela Lorikowa

Nie jestem przeciwko wyadoptowaniu Imbirka Tarze i jej rodzinie , ale najpierw sprawdziłabym jak będą reagowały psy na siebie. Naczytałam się, że ktoś wziął psa na DT i musiał go oddać, bo pies rezydent nie chciał zaakceptować nowego domownika, itp. .
Nie wiem czy to jest możliwe i jakich poświęceń będzie wymagało ze strony Agaty i rodziny adoptującej, ale ja bym doprowadziła do kilkakrotnych spotkań Imbira z suczkami , czy psami już zasiedzianymi. I bacznie bym obserwowała.... . Imbirek jest pieskiem kalekim i żle by było gdyby został całkowicie zdominowany, a może wręcz odtrącony przez resztę " stada ". Jedna wizyta niczego nie pokaże, stosunki między psami mogą się zmienić i wszystko może być lepiej lub ( nie daj Bóg ) gorzej , a przecież nie chcemy narażać Imbira na kolejne stresy.
Z tego co czytam adopcja Imbira nie jest sprawą "palącą ".Jest więc czas na dokładne przygotowanie i obadanie gruntu .
Taro możecie trochę pozapraszać Agatę ( z bogactwem inwentarza ) do siebie?? Jak piszecie warunki wokół macie wspaniałe , a i" topór wojenny " łatwiej zakopać obserwując miłe dla oka i serca widoki.

Aśka Axelowa

raia2006

MOze mi sie przewidzialo, ale :

Ela Lorikowa

"Nosił wilk razy kilka...."
Mam wrażenie,że te przepychanki nigdy się nie skończą a przecież chodzi przede wszystkim o dobro Imbira.
Nikt z nas nie jest najmądrzejszy i nieomylny, wszyscy popełniamy błędy - żle jest gdy błędy wynikają z chęci dominowania i udowodnienia ogółowi swoich racji. Czepianie się w tym wypadku słówek miało doprowadzić chyba do zamącenia i tak już napiętej sytuacji.
To forum nie jest miejscem na czcze dyskusje, na posty typu " O matko, słodziaczek ". Tu skupiły się osoby , które chcą pomagać psom.
Niestety, jestem tu zbyt krótko aby czuć się uprawniona do zabierania głosu w każdej sprawie, ale nie wytrzymam i napiszę tak:
Jeżeli ktoś chce mącić i wprowadzać na forum niezdrowa atmosferę , to niech poszuka sobie forum dla pieniaczy i tam się wyżyje. Tu powinien panować spokój i miła , przyjazna atmosfera. I może do tego powróćmy.
Jeżeli kogoś uraziłam- przepraszam.

Warna.

To było niewinne pytanie, czy czasem jeżdża nad morze? Bo ja akurat jeżdżę i psy są tam bardzo szczęśliwe i dużo pływają. Nad morzem spotykam mnóstwo Goldenów. Znam takie, które boją się fal, ale znam więcej takich, które się ich nie boją. Chodziło o wakacje, chodziło o pływanie, które jest przypisane do Goldena. Dziwi mnie, że muszę takie rzeczy tłumaczyć.

Jeśli zaś chodzi o dzieci, to nie chodzi właściwie o nie same, co o ich kontrolę. Miałam sytuację, gdy dziecko chciało usiąść na mojego psa, który ma dysplazję HDE. Musiałam zareagować. Innym razem dziecko zaczęło ciągnąć moja sukę za uszy, a ona ma bardzo wrażliwe uszy (często ma infekcje) i nie lubi tego. Znów trzeba było zareagować. Spacer z psem i węszenie nie mają nic wspólnego z zabawą z dzieckiem i znów nie rozumiem, że to nie jest widoczne od razu. Dziecko trzeba chronić czasem przed psem, a psa przed dzieckiem. Co nie oznacza, że uważamy, że Imbir nie zasługuje na spacery, choć będą one na miarę jego możliwości tak, jak to jest również z naszymi zwierzętami. Jedne śmigają po górach, inne wychodzą najwyżej na pól godziny, bo ich stan zdrowia na więcej nie pozwala.

Skąd się wzięły te pytania? Z wątpliwości, które powstały w czasie rozmowy u Tary i jej męża. I z tego, co napisali nam na forum.

Nota bene pytamy każdego o to, ile czasu dziennie jest w stanie przeznaczyć na spacery z psem. Niektórzy uważają, że powinny one trwać nawet 3 godziny dziennie i są osoby, które takie spacery swoim Goldenom zapewniają. A bieganie po ogródku, to nie jest spacer. Bo tu nie chodzi wyłącznie o ruch.

uMA

Dziewczyny, nie nakręcajcie się wzajemnie, nie łapcie za słówka, każda z Was chce dobrze, a atmosfera na tym wątku robi się ciężkawa.
W moim domu najpierw były psy, potem dzieci. I podobnie jak Tara i Marcin już od niemowlaka praktycznie są uczone jak należy z psami postępować, co wolno, a czego nie. Także wiem ,że o dzieci które wychowują się ze zwierzętami nie należy się obawiać. Wszystko zależy od rodziców, jaki przykład dają dzieciom, i jakich zasad postępowania uczą od maleńkości.

joanna · Gość

kochani/szanowni forumowicze - dziko sie ciesze, ze znow wszyscy spokojnie rozmawiaja i czapki z glow za zapomnienie urazow. Odmowie trzy "zdrowaski" na wasza intencje i powodzenie sprawy. Dzieki Wam wszystkim, bo w domu wszyscy bardzo sie martwilismy...

sciskam, joanna

Aśka Axelowa

Warna.

Trwają burzliwe rozmowy. Ja mam już 38,5 stopni C, i 120/180 ciśnienie. Wisimy na telefonie i obgadujemy wszystko, co można w tej sprawie. Dziękujemy za wyrozumiałość.

Agata_Emi_Lili

Obiecane fotostory z dzisiejszego dnia będzie za chwilę, a tymczasem filmik ze spaceru popołudniowego, w rolach głownych Imbir i Emi

[link widoczny dla zalogowanych]

Agata_Emi_Lili

fotostory
[link widoczny dla zalogowanych]

Aśka Axelowa

Ela Lorikowa

Pozwolę sobie na cytat: "Jakie śliczności "